"Η Μαρουσώ" - Διήγημα ( από την Συλλογή Διηγημάτων "Περγαμόντο για δύο" )
« Η Μαρουσώ » Η κατσίκα βέλαζε μέσα στ’ αυτιά της. Δε μπορούσε να κοιμηθεί μα ούτε και να μείνει ξύπνια. Αν κοιμόταν, θα ξυπνούσαν εφιάλτες. Αν έμενε ξύπνια, θα την τραβούσαν τα γουρούνια τα μπάσταρδα, ξανά στους στάβλους και στο μαντρί. Η μυρωδιά απ’ τις καβαλίνες και τα κόπρανα των ζώων δεν έλεγε να φύγει απ’ τη μύτη της. Οσμές που δεν ξέχασε, όσα χρόνια και να πέρασαν. Όχι, δεν ήταν αυτό το τόσο ενοχλητικό, αλλά τα σημάδια του βούρδουλα από το χέρι του παλιόγερου, κάθε πως σήκωνε το κεφάλι της παραπάνω, ώστε να μη σκύψει πιο πολύ μέσα στις βρωμιές. Τιναζόταν σαν βέλος στην πλάτη της, με τη λεπτή βέργα από δέρμα, δεμένη με ξύλο και σκοινί χοντρό. «Πιο χαμηλά μωρή άχρηστη! Τα ζώα έχουν περισσότερο μυαλό από ‘σένα. Τέλειωνε, έχεις να κόψεις και χορτάρι, μετά να φτιάξεις ένα πιάτο φαΐ. Κάθεσαι συνεχώς! Η συγχωρεμένη η γυναίκα μου άχνα δεν έβγαζε...Εσύ μας βγήκες και γλωσσού και ακαμάτρα». Τα μάτια της δεν έβ...