Ευαγγελία Αλιβιζάτου Δημιουργική Συγγραφή-Ποίηση-Πεζογραφία

  Στο λόφο στέκομαι θαρρείς και θα γείρω μπροστά το κουρασμένο μου κορμί. Βράχια με τσακισμένα όνειρα και τούτα. Ορθώνω ανάστημα, σαν ηρωίδα του τότε. Τότε.. που οι γυναίκες ήταν και άνδρες μαζί. Δεν ήταν σκλάβες...όργωναν,ζύμωναν σε μια λεκάνη όλα τους τα όνειρα. Ζύμωναν το ψωμί με την κόρα, έψηναν  με τα μέτωπα ιδρωμένα, τα ξύλα στη πλάτη τους ήταν το δεύτερο τους φόρεμα. Και μια αγκαλιά με χόρτα, αυτό ήταν το έπαθλο της γης τους. Και καρτερούσαν τους άνδρες τους ,με σέβας και αγάπη. Με τις γαλότσες λασπωμένες τούτοι δεν λογαριάζαν καιρό μήτε πόνο ή καημό. Και όλο με το χαμόγελο μεγάλωνε η φαμίλια, φτωχοί μα καθαροί. Κι έπειτα ήρθαμε εμείς. Γενιά, γενιά ξεχάσαμε το παρελθόν. Γίναμε "δημοκράτες".  Ή όλα ή τίποτα. Χαθήκαμε στο σήμερα. Ένα πιατικό στο καναπέ μπροστά στο στραβοκούτι, γίναμε "βασιλιάδες". Το τζάκι με το μπουχαρί χάθηκε με τα χρόνια. Γινήκαμε αχάριστοι. Μα 'κείνοι τα είχαν όλα. Μπροστά στο λόφο πενθώ την εποχή εκείνη... εμείς τη διώξαμε. Ένα βή

Ποιος νοιάζεται για σένα που κρυώνεις.  Ποιος σκέφτεται το σώμα που υποφέρει. Το κρύο χώθηκε στα άμοιρα κόκκαλά σου. Είναι η κουβέρτα σου φτωχή γεμάτη τρύπες.  Σημαδεμένη η ζωή σου από τη πείνα. Φτωχή κουζίνα, άδεια ντουλάπια.  Ουρλιάζει ο λύκος της δυστυχίας... 'Εφταιξα; λες στον εαυτό σου. Όχι..  Γεννήθηκα να περπατήσω στο μονοπάτι τούτου του κόσμου. Δουλεύω ,όμως δεν αρκεί. Μόνο κομμάτι το ψωμί που το μοιράζομαι στα δυο με το παιδάκι  το ορφανό,κοιμάται στα χαλάσματα. Του 'δώσα δύο σκεπάσματα, κορμάκι πως να ζεσταθεί,ανήμπορο να επωμιστεί τη διαφορά στα αγαθά του κόσμου τα ανείπωτα.  Τρέμω ακόμη πιο πολύ, πέφτει υγρασία... Στο σκουτί νιώθω δεν θα αναπνέω πια μέσα στη τόση παγωνιά. Βοήθεια δώστε στο παιδί, αν δε με δει  θα πληγωθεί,σε εσάς το λέω αφεντάδες! Έχετε τσέπες με παράδες, χωρίσατε  την ανθρωπιά στα πλούτη και στα φτωχικά.  Και ξημερώνει το πρωί...όνειρο είδα το  παιδί...με ζέστανε το χνώτο του... Με αγκάλιασε και φύγαμε μαζί για τόπο πιο ζεστό με ήλιο πια παντοτ

 Προσποιήσου" ακούω στα αυτιά μου συνεχώς. "Προσποιήσου κερδισμένη θα βγεις" καθημερινά μία εικόνα της κοινωνίας μας. Ψάχνω να βρω την αληθινή έννοια της λέξης. Κάνω προσπάθεια να κατανοήσω γιατί να προσποιηθώ και τι σημαίνει η λέξη αυτή. Δεν θέλω να την γκουγκλάρω. Θέλω να καταλάβω για ποιο λόγο έχει αξία η προσποίηση. Να διαπραγματευτώ μεταξύ αυτής και της αλήθειας . Οχι του θράσσους, ενδεχομένως του θάρρους. Θα μου πείτε δεν έχεις προσποιηθεί ποτέ; Ανοησία θα ήταν να πω όχι. Ισως ναι... να με ενοχλεί περισσότερο και από το πουλόβερ το ζιβάγκο... ούτε να το βλέπω δεν θέλω,ούτε αυτό εμένα. Για την προσποίηση λέω ...το αντίθετο της αλήθειας είναι το ψέμα της προσποίησης.... μάλλον ειλικρίνεια. Γιατί προσποιούμαστε;  Γιατί αλλοιώνουμε την πραγματικότητα; Γιατί αλλάζουμε με την αλήθεια; Γιιατί είμαστε αδύναμοι να αντιμετωπίσουμε καθετί αληθινό, όπως είναι.  Γιατί δεν αντέχουμε την απόρριψη, αυτή η ρουφιάνα τα κάνει όλα. Να μη μας απορρίπτουν. Προσποίηση κοινώς κολακεία. Φο

  Μην με κρίνεις, με κοιτάς. Στάχτη πλανάται  στον αέρα! Είμαι εγώ!Δεν με βλέπεις; Μην με κρίνεις! Πέρασα μέσα από φωτιές. Αγέρωχη υπήρξα. Γεννήθηκα για το καλό. Σταμάτα την οδύνη! Μην κυνηγάς τις στάχτες μου. Τιμή μου που υπάρχουν. Μην την φοβάσαι την ζωή. Περπάτησα  ως ταπεινή,ξυπόλυτη. Στιγμή δεν το μετάνιωσα. Αψήφησα τα πάθη. Μην με κρίνεις. Ειρήνη έφερα παντού. Στα δυο μου χέρια κράτησα σφιχτά όλα τα κράτη. Μην θυμώνεις για ότι δεν κατάφερα! Ας κάηκα. Πάντα θα υπάρχω αϋλη. Το πνεύμα  μου δεν φεύγει. Γενναία  είμαι. Σπουδαίοι όσοι τα έβαλα. Γκρι στάχτη έγινα και σκόρπισα στους δρόμους. Δακρύσατε,πονεσάτε,κακιά όμως δεν κρατώ για όσους δεν πιστέψατε. Μην με κρίνεις!!

Μελαγχολία της στιγμής Οι  σκέψεις δίχως λογική Με λύγισαν με γκρέμισαν  τα νιάτα μου αφαίρεσαν. Δεν γνώρισα τόση χαρά δεν ένιωσα τη ζεστασιά αγάπη ήτανε μία λέξη  και ο πάγος θα έσπαγε  στη μέση. Φύτεψε σπόρο για ψυχή  η δολερή η άνιση, Μάχη ενάντια στο καλό, Δόθηκε κοίτα να χαρώ.. Χορτάρια αλλά μη φυτρώσουν το όνειρο μην ξεριζώσουν, καν'  τη ψυχή μου να ανθίσει  πορφύρας χρώμα να γεμίσει. ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

  Τις νύχτες γίνομαι θηρίο, τα μάτια μου αρνούνται να συμμορφωθούν στο σκοτάδι .. ακούω τον αέρα να με προειδοποιεί, δεν τον φοβάμαι . Οσο θεριεύει η ψυχή  για την αλήθεια, τόσο το κολασμένο ψέμμα θα νικιέται. Δεν είναι εύκολο να γαληνέψω, Μα συσπειρώνω την οργή μου .. Στο τζάμι κυλά  το πρώτο δάκρυ  σαν πρωτοβρόχι εποχής.. Σε έχω στο χέρι μου σφιγμένο δήμιος θα γίνω να  σωθούν τα άλλα σώματα που αρνούνται  μες στης νυχτιάς τις αμαρτίες. Οι  αλήθειες πάντα θα μιλούν! Καημένο τέρας αιωρείσαι.... η ψυχραμένη σου  ψυχή δεν λέει να συμμορφωθεί.. Σε σφίγγω κι άλλο πάψε τώρα!! πεθαίνεις βλέπεις; δεν μιλάς !! Αν σε λυπάμαι; όχι αρνούμαι, να νιώσω κάθε ενοχή!! ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ 1/12/2023

Νύχτα μου χάρισες τις μυρωδιές σου! Τα ολάνθιστα γιασεμιά σου,τα μαγεμένα σου άνθη... κάνε με να νιώσω ξανά τη φρεσκάδα σου . Ζωντάνεψε την μνήμη μου!! Ξαπλωμένη στο γρασίδι χορταίνω σταγόνες ευωδιαστές!! Θυμίζεις τον κήπο της γιαγιάς!!! Γαρδένιες σε τεράστιες πήλινες,  και σκουριασμένες γλάστρες!! Τα πουλιά τραγουδούν κρυμμένα στις δικές τους φωλιές !! Είναι ερωτευμένα. Δεν χωρίζουν ποτέ!! Λένε μοναδικό ταίρι το  ένα για το άλλο μέχρι το θάνατο!!  Νυχτολούλουδο μου λευκό πιστό... αιώνες στις ψυχές μας νιώσε το χτύπο της καρδιάς μου!!! Τυφλή και αν είμαι ευτυχισμένη  θα αναπνέω γη και αέρα θα προσκυνώ!!  

 "Της γιαγιάς τα κεραμίδια" Αφιερωμένο στη γιαγιά μου. Σαν ακούγαμε βροχή  αναθάρευε η ψυχή. Είχαν κρότο είχαν φωνή προσκαλούσαν τη στιγμή. Σηκωνόμασταν παιδιά όρθια όλα στη σειρά . Και γελούσε... μας κοιτούσε .. θλίψη έκρυβε, μπορούσε .. Δεν μας άκουγε ποτέ  είχε χρόνο να ακουστεί  της φωνής μας η χροιά  βλέπετε ήταν κωφή  για σχεδόν μισή ζωή. Ηταν τόσο απλοϊκή  ηρωίδα εποχής... Τα εγγόνια της χαρά ... τα θυμόταν στη σειρά. Δεν ξεχνούσε ούτε εικόνες Ούτε μέρες ούτε ώρες... Τι κι αν ήτανε κωφή  η ψυχή είχε φωνή!!! ©ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

  Άραγε παγιδεύονται τα όνειρα; Μπορεί κάποιος να τα φιλτράρει μέσα του και να κρατήσει στη μνήμη του μόνο τα ευχάριστα, διώχνοντας τους εφιάλτες; Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου συνδέει άρρηκτα τα όνειρα με την πραγματική ζωή στην οποία επίσης πρέπει να κρατάμε στην ψυχή μας μόνο τις καλές στιγμές και ν’ αφήνουμε στη λήθη όσες μας πλήγωσαν. Όπως συχνά αφήνει να εννοηθεί, η κοινωνία μας δεν είναι αγγελικά πλασμένη και ο βίος μας εφήμερος. Συνεπώς είναι άσκοπο να εξαντλούμε τον χρόνο μας στον πόνο και τα απωθημένα. Η «Παγίδα ονείρων» είναι μια παλέτα εννοιών και νοημάτων. Υπαρξιακή, υπέρμαχη της δικαιοσύνης και τη αλήθειας, πολέμια του κατεστημένου και της ματαιοδοξίας. Υπερασπίζεται τη γυναίκα και το παιδί και ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο για όλους. Ξεχωριστή θέση σ’ αυτή τη συλλογή κατέχει ο έρωτας. Ένας έρωτας άλλοτε ρεαλιστικός και άλλοτε υπερβατικός. Πότε συμπαραστάτης και πότε υποκριτής, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην πραγματική μας ζωή. Με την αύρα της θάλασσας μέσα της και τον ήχο των

 Άραγε παγιδεύονται τα όνειρα; Μπορεί κάποιος να τα φιλτράρει μέσα του και να κρατήσει στη μνήμη του μόνο τα ευχάριστα, διώχνοντας τους εφιάλτες; Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου συνδέει άρρηκτα τα όνειρα με την πραγματική ζωή στην οποία επίσης πρέπει να κρατάμε στην ψυχή μας μόνο τις καλές στιγμές και ν’ αφήνουμε στη λήθη όσες μας πλήγωσαν. Όπως συχνά αφήνει να εννοηθεί, η κοινωνία μας δεν είναι αγγελικά πλασμένη και ο βίος μας εφήμερος. Συνεπώς είναι άσκοπο να εξαντλούμε τον χρόνο μας στον πόνο και τα απωθημένα. Η «Παγίδα ονείρων» είναι μια παλέτα εννοιών και νοημάτων. Υπαρξιακή, υπέρμαχη της δικαιοσύνης και τη αλήθειας, πολέμια του κατεστημένου και της ματαιοδοξίας. Υπερασπίζεται τη γυναίκα και το παιδί και ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο για όλους. Ξεχωριστή θέση σ’ αυτή τη συλλογή κατέχει ο έρωτας. Ένας έρωτας άλλοτε ρεαλιστικός και άλλοτε υπερβατικός. Πότε συμπαραστάτης και πότε υποκριτής, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην πραγματική μας ζωή. Με την αύρα της θάλασσας μέσα της και τον ήχο των κ

  Μη με κοιτάς παράξενα γεννήθηκα για να σε σώσω από τις αμαρτίες.  Στα σκοτεινά σου μονοπάτια ακολουθώ τη σκιά σου, Θόρυβο κάνεις... στο πέρασμά σου, βοή στη νύχτα το θρόισμα των φύλων . Η σφαίρα της αγάπης  σε βρήκε στην καρδιά. Δεν ξέρω αν σ' έσωσα. 22/10/2023 ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

 Δεν είναι έρωτας "απλός" Δεν είναι χάδι ενός λεπτού.. Είναι του στεναγμού καημός... Χρόνια γεμίζει η ψυχή  το ονειρεμένο σου φιλί. Κλείνω τα μάτια με οδηγεί.. η θύμηση σου έχει πνοή.. Να αγγίξω σαν μικρό παιδί το βλέμμα,σώμα,ηδονή. Θα περιμένω μια ζωή Να έρθει εκείνη η στιγμή σαν θα χαράξει η αυγή Χτύποι θα ακούσουν οι  Θεοί του Έρωτα την  διαταγή. Θα σ' αγαπώ όσο θα ζω Ανάσα μου μένεις εδώ... Δεν σε αφήνω .. Δεν μπορώ. .. Δέξου με μείνε στη κορυφή μέσα μου σβήσε ότι ποθείς  Κοιμήσου το όνειρο  Κρατεί... Το μυστικό πάντα θα υπάρχει! Το σύμπαν θα το κατατάσσει στα πιο ψηλά ιδανικά στα μάτια σου λάβα φωτιά!! ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ 14/9/2023

  Του καιρού καμώματα η θλίψη. Μια κουταλιά περγαμόντο.. Για δύο.. Γλυκόπικρο στις αντοχές της μέρας Πότε γέλιο πότε δάκρυ. Ο καημός μένει στο κουτάλι Μονολογεί βιώνει την δική του αγωνία Αχ να τελειώσει το βαζάκι... Κουράστηκε να προσπαθεί να γλυκάνει την ψυχή μου. Άνθη που γίνονται καρπός... Υπομένω να ανταμώσουν  τα χείλη μας στο ίδιο σημείο, για μια γλυκόπικρη νυχτιά  Του στεναγμού  παρηγοριά. ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

                                                                                            Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς έναν χρόνο, 8 Αυγούστου 2022, ξεκίνησε δειλά-δειλά η λειτουργία του ιστολογίου μου.      Ήταν ένα έναυσμα, ένα δώρο θα έλεγα, του συντρόφου μου να μεταφέρω την γραφή μου στον κόσμο, όχι μόνο μέσα από τον διαδικτυακό χώρο του facebook αλλά και πιο επίσημα, μέσα από ένα blog της google, μετρώντας αν θέλετε τις δυνάμεις μου σε άλλο επίπεδο.      Συγχρόνως με αυτό, έγραφα τα υπό έκδοση βιβλία μου, "Τα κοράλια του Ιονίου" και "Το σημάδι του ήλιου". Κάποιες στιγμές ένιωσα την ανάγκη να "ξαποστάσω", γράφοντας στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου ποίηση. Δεν στόχευσα ποτέ την κορυφή αλλά την αγάπη και την εκτίμησή σας.      Οι τρικλοποδιές ήταν πολλές. Μα, χάρη σε εσάς, το blog μου έγινε γνωστό σε μέρη του κόσμου που δεν φανταζόμουν. Με  "επισκέψεις" από Αμερική, Αυστραλία, Σουηδία, Ιρλανδία, Γερμανία, Κύπρο, Κάτω χώρες, Καναδά, Γαλλία, Ην

 Πλύνε το μέτωπό σου. Η καθαρότητα της ψυχής σου  ξεκινά από αυτό. Σβήσε τις μουντζούρες της νύχτας που πέρασες. Τα αστέρια είδαν τις αμαρτίες σου, και ταπεινά χάθηκαν το ξημέρωμα. Σου δίνουν άλλη μία ευκαιρία να ξαναγεννηθείς. Πλύσου ντύσου και πιάσε  το χέρι της ημέρας . Η νύχτα σε απαρνήθηκε, προδότρα σε αποκάλεσε! ©Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

  Η εξομολόγηση της Μαριλού Μη με αφήνεις μοναχή!! Το ουρλιαχτό  της άδειάς μου ψυχής έφτασε στον ουρανό! Προδομένη ψυχή από το σύμπαν. Οχι δεν με έδιωξες, ούτε με πούλησες. Σε πήρε ο Θεός κοντά του,όπως όλους όσους επιλέγει για αγγέλους. Τύψεις, ενοχές,εγώ φταίω γιατί ήμουν μόλις δεκαεφτά ετών με μια καρδιά που  δεν σταμάτησε ποτέ να κλαίει.  Σπαράζω στη σκέψη της απώλειας σου. Σε  αγάπησα τόσο.  Ερχόσουν και φώναζες κάτω από το παράθυρό μου "σ' αγαπώ!" Τι σημασία έχει αν ήταν παράλογο να αγαπάς εσύ μία κοπελίτσα ανήλικη; Μόλις είχες έρθει στο νησί. Ένστολος με ολόκληρο τον κόσμο μπροστά σου και μία λαμπρή καριέρα. Ψηλός μελαχρινός αγέρωχος στα είκοσι δύο  σου. Δεν πέρασα απαρατήρητη όταν ο άνεμος με έφερε στο γραφείο σου. Το αγοροκόριτσο με το μαλλί κοντό, και το αυταρχικό ύφος, έτσι ήμουν μία εικόνα μιας έφηβης που δημιουργούσε προβλήματα ζωηρή, ατίθαση και όχι το καλό διαβασμένο πλάσμα με το αγγελικό πρόσωπο με στόχους και επιθυμίες. Το γήπεδο η μπάλα,το σκάμμα, καθημ

 Με λένε καραμέλα! Είμαι όπως λένε γλυκιά, και φέρνω χαρά και ευχαρίστηση στη ζωή των ανθρώπων. Δίνω παρηγοριά σε μικρούς ήρωες της ζωής. Οι ομορφότερες στιγμές είναι στα πάρτι γενεθλίων τους!! Σε μεγάλους, και ηλικιωμένους ακόμη. Σε αυτούς δίνω μεγαλύτερη χαρά γιατί εσείς οι "μεγάλοι " τους έχετε ξεχάσει. Ακούω από το στόμα τους ότι η σύνταξη τους δεν "φθάνει ούτε για καραμέλες." Και τους πιστεύω ξέρετε! Τους βλέπω πολλές φορές να μας κοιτούν με θλίψη. Ευτυχώς που έχω την δύναμη να με αγαπούν όλοι οι λαοί. Πάντως για το δικό μου όνομα δεν μαλώνουν ες Με λένε καραμέλα αλλά με φωνάζουν με πολλά χαϊδευτικά. Οταν κάποιος κλαίει συνήθως είμαι το φάρμακό του. Συμφωνούν όλοι πάντως μαζί μου. Δεν τίθεται θέμα διαφωνίας χρωμάτων. Χρωμάτων λέω και γελώ πικρά. Ευτυχώς δεν είμαι ομάδα, κόμμα,άνθρωπος! Ολα τα παραπάνω δημιουργούν προβλήματα! Αν είσαι λευκός,μαύρος,κίτρινος, καφέ, κάποιοι θα εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους. Αν είσαι πχ πράσινη κόκκινη ριγέ ομάδα, μπορεί απ

 'Το συρτάρι μόνο ξέρει' Κρύβω μία ολόκληρη ζωή,κατά χωνιασμένο το ημερολόγιό μου σε ένα συρτάρι. Με κοιτά απεγνωσμένα, ένα γιατί πλανάται στο εξώφυλλο. Στο πλάι ένα μολύβι στέκεται χωρίς ξυσμένη μύτη,δακρυσμένο για την τύχη του. Μα το συρτάρι μόνο ξέρει, μικρά αντικείμενα καιροφυλακτούν να φανούν πάλι χρήσιμα. Μάταια,πεταμένα ερείπια μιας άλλης εποχής. Το ημερολόγιο επιτακτικά κινεί το νήμα του αρχηγού της αγέλης. Κρατά στα εσώψυχά μου βαθιά, γραμμένες άσβηστες ελπίδες, παραδοχές,λάθη, πλάνη, εξομολογήσεις. Με δυσκολία κρατιέμαι να μην το ανοίξω. Φοβάμαι μην προδοθώ ξανά. Μία αόρατη δύναμη με σπρώχνει στο άνοιγμα της πρώτης σελίδας. Ιερή στιγμή, η μυρωδιά του κιτρινισμένου χαρτιού. Κόβεται η ανάσα μου. Και είχα τόσο δίκιο,τα γράμματα οι λέξεις καρφώνουν τη ψυχή μου.  Δάκρυα κυλούν σε μία μόνο λέξη. 'Σ' αγαπώ' σταγόνες ενωμένες με έξι γράμματα. Μία σκουριασμένη ξύστρα δηλώνει παρουσία... Ημερολόγιο.. Το αφήνω αθόρυβα αγγίζω απαλά το παρελθόν. Συγχώρεσέ με μονολογώ

 Έριετα Αχιλλέας, ένας παθιασμένος έρωτας πολέμιος ολων των εχθρών,Μυρτώ Αλέξης, Έλενα,Παναγιώτης, η φοιτητική ζωή όλων των συμμαθητών απο το καταγάλανο νησί του Ιονίου,την Κεφαλλονιά παίρνει τέλος,  μετά από έναν μυστήριο θάνατο.  Ελπινίκη Ερμιόνη,δύο μητέρες αλλά και γυναίκες ορκισμένες εχθροί. Η Ερμιόνη δεν θα δεχθεί ποτέ την Ελπινίκη ως σύζυγο του γιου της Στρατή. Ραζής ο τραπεζίτης των μεγάλων επτασφράγιστων μυστικών. Καλλιγάς,δύο ισχυροί του νησιού παιδικοί φίλοι και γονείς των ερωτευμένων παιδιών. Μυστικά, πάθη, λάθη, εγκλήματα. Τα κοράλλια του Ιονίου θα αποδώσουν δικαιοσύνη. Εγκλήματα πάθους, μίσους, δόξας. Μια χούφτα από πανέμορφα κοράλλια θα συγκλονήσουν με τους έρωτες αλλά και τις πράξεις τους. "ΤΑ ΚΟΡΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ" ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΠΡΟΙΟΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ

 Την απληστία μη τη ρωτάς, που πάντα θα σε κυβερνά, είναι οδηγός του εγκλήματος, του ένοχου συστήματος. Κοινωνική η κριτική αδιάβλητη προσταγή, δούλοι και  έμποροι τυφλοί  τους κοροϊδεύουν ισχυροί.  Σκοντάψαμε στα εύκολα Αγέρι ήταν μιας βραδιάς, το αύριο πάλι της σκλαβιάς. Αγώνας για το καθετί λαχτάρα  να 'ρθει  χαραυγή. Ευαγγελία Αλιβιζάτου  23/5/2023

 ~Χέρι αγάπης~ Μελετώ τη ζωή  μου προϊόν συναλλαγής. Λυπημένη θαρρείς μονολόγους αντοχής.   Σύντομα σημειώματα δίχως παραλήπτη, άστοχες οι σκέψεις παρακαταθήκη.  Θαύμα ήταν ιερό το να μ' αγαπήσεις,  και τα σκόρπια σύννεφα να τα εμποδίζεις. Είναι  η συναλλαγή έργο της αγάπης, μου γνωστοποιείς δυνατές ενστάσεις . "Πλάι σου είμαι ζωντανός, είσαι η πνοή μου, κράτησε το χέρι μου γράψε στη ψυχή μου!" Ευαγγελία Αλιβιζάτου  Κατοχυρωμένο  20/5/2023

 Του Έρωτα γιορτή  Ένα σου γέλιο! Χάδι ψυχής.  Ένα φιλί σου μία προσμονή.  Χιλιάδες άνθη δροσοσταλιάς, δοσμένα μύρα  μιας αγκαλιάς! Ένα σου δάκρυ πέφτει θαρρώ! Με αγκαλιάζει, νιώθω καυτό, σαν το ακουμπώ αγγελικά, σκορπάς ανάσες δίνεις χαρά! Γαλήνη φως μου, μια νέα αχτίδα, δεν έχει χρόνο η καταιγίδα, γλυκό χαράζει,μας ταλανίζει, αγέρι είναι και μας δροσίζει.  Ευαγγελία Αλιβιζάτου

    "Του Αιγαίου τα καΐκια" Αφιερωμένο στη φίλη και συγγραφέα Ρένα Γερονταρά Το δίκαιο  του μυαλού,  βαδίζει στην αλήθεια, της ζωής τα παραμύθια.  Η ανάγνωση αυτή  σταθερή μα και αγνή. Όσα περάσαν μας χαρίσαν γνώση και δύναμη ψυχής. Το ρίγος αν μας διαπερνά, αφήνει μια μικρή αμυχή. Κρατιόμαστε από το χέρι,  για του Αιγαίου  τη χαραυγή. Χαμογελάμε στα καΐκια, σιμά  εφτάσαν στην ακτή.  Θα μας χαρίσουν την ελπίδα! Κοίτα,μαντήλι μας κουνούν. Είναι τα χρώματα  που πέφτουν, στην αμμουδιά  μας καρτερούν! Ψηλά οι γλάροι μας χαζεύουν, μας τραγουδούν ένα σκοπό, τα σύννεφα έχουν σκορπίσει, στο νότο πάνε,στο καλό! Φωτό: Προσωπικό  αρχείο Παναγιούδα Μυτιλήνης.  Δημιουργός:  Ε.Αλιβιζάτου  16/5/2023

 "Το όνομα των αστεριών" Δεν φταις!!  Όχι δεν φταις! Πότε θα το νοιώσεις άραγε; Ο καθρέφτης δεν μπορούσε να απαντήσει  στις καθημερινές ερωτήσεις μου. Αυτό περίμενα κάθε φορά που αναγκαζόμουν να κοιταχτώ. Να δω την υπεύθυνη για το θάνατο ενός  νέου αθώου ανθρώπου. Να βρεθεί κάποιος που να ξέρει την πραγματική αλήθεια και να μου πει: "Δεν φταις καλή μου, ήταν ατύχημα. Η κακία η ώρα έφταιξε. Μα δεν ήταν. Ο άνθρωπος που αγάπησα στη ζωή μου, ο μοναδικός. Αυτός που λάτρεψα. Ο καθρέφτης ζωντανεύει τις στιγμές της λύπης μου. Τι να μου πει και αυτός.. Έχει την δική του ιστορία . Ίσως να νοιώθει ευλογημένος που τον έσωσα από τα συντρίμμια του σπιτιού μας. Μα για φαντάσου. Μια τραγωδία που άφησε ακέραιο έναν καθρέφτη. Πόσο τραγελαφικό.  Ήταν στο εξοχικό μας στην Αίγινα. Αναίτια να αλλαχθούν οι πρίζες για μεγαλύτερη προστασία.  Έτσι έλεγες.  Η δική μου παγίδα να σε πάω στο εξοχικό ήταν η έκπληξη για την εγκυμοσύνη μου. Πόσο την περίμενες. Χρόνια. Τα είχα οργανώσει όλα τόσο έξ

  Για τον πολίτη μη μιλάς  Για τον πολίτη μη μιλάς! Δικαίωμα δεν έχεις.  Είναι ήρωας αληθινός  στα δύσκολα αντέχει! Έζησε πόλεμους πολλούς, φτώχεια και δυστυχία, αντάρα γίνηκε το νου στη τόση αναρχία.  Του δώσατε λίγο ψωμί,   και ένα παγούρι αντοχής,  μήτε νοιαστήκατε για αυτόν, μήτε σας προσκυνάει. Κ' αν έχασε το σπίτι του Είναι η αδικία, ζητιάνο τον καθίσατε! Μεγάλη ευκολία! Σε μια καρέκλα πλαστική  Τρέχει το δάκρυ του βροχή. Για τον πολίτη μην μιλάς! Σας το έχει πληρωμένο! Το βόλι που του ρίξατε σας το 'χει φυλαγμένο! Φωτό:Google  Κατοχυρωμένο 8/5/2023 Ε.ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

 ~Άνθρωποι ~ Πείτε μου τώρα πως μπορείτε, Τους άγνωστους να αμελείτε.  Τους προσπερνάτε τους εργάτες  Για τις δικές σας αυταπάτες.  Άνθρωποι που σμιλεύουν πέτρες, Ψυχές που το τσαπί κρατούν. Είναι οι ίδιοι με τους λόγιους, αυτούς που όλοι αγνοούν. Ζούμε στην ίδια κοινωνία, αυτήν που ασκείται τόση βία.  Πραγματικότητα αρνείστε, Τα ίδια όμως όλοι είστε. Λέγονται άνθρωποι και αυτοί! Σας θίγονται οι εγωισμοί! Είναι το κάτι παραπάνω   Και από εμάς πολύ πιο πάνω! Ξέρουν τους λόγους που παλεύουν. Τα χέρια τους να τα παιδεύουν Ξέρουν γιατί κοιτούν στα μάτια!  Είναι οι συγκρούσεις οι κοινές,  που περιμένουν στις ουρές, να πάρουνε τις προσφορές! Έχουν και αυτοί νοημοσύνη  Πιο πάνω και απ' της επιστήμης! Κατοχυρωμένο 27/4/2023 ©Ευαγγελία Αλιβιζατου

 "Φυλαχτό" Έρωτας, χάδι τρυφερό  Που το κρατώ σαν φυλαχτό. Ένα κρυμμένο μυστικό  που χρόνια θα το κουβαλώ. Εσύ ήσουν πάντα ο ισχυρός  Για όλους ο σημαντικός! Εγκλωβισμένος σε όσα πρέπει, κ' όσα η ψυχή αντέχει. Με χλεύαζαν με τρόμαζαν  Όλοι κρυφά από σένα, Δεν είχα "υψος" χωριστά  Δεν είχα θέση στα ψηλά! Ο έρωτας μια μαχαιριά. Με σήκωσες στη κορυφή, Χάθηκαν στη βοή οι εχθροί!!! Κατοχυρωμένο  Ευαγγελία  Αλιβιζατου  26/4/2023

         «Γριά τι ζητάς για να την κάμω γυναίκα   μου ;» Τα μάτια του Παύλου πετούσαν   φλόγες.     «Αγάλι αγάλι και θα σου πω τι θέλω, μα μη θαρρείς πως είναι εύκολο να τ΄ομολογήσω.»      «Δεν θέλω κουβέντες κυρά ! Πες μου τι θες !»      «Το χωράφι σου στο δρόμο και πάρτη για γυναίκα   σου !» Η Άννα έβγαλε μια κραυγή απόγνωσης. Ο Παύλος με ήρεμη φωνή πια, την κοίταξε με οίκτο.      «Γριά Καλλιόπη, αύριο θα έρθω με τον γραμματικό. Θα σου φέρω τα χαρτιά, τα υπογράφεις και παίρνω την Άννα από δω ! Μα στην βεγγέρα μου δεν σε θέλω !» Η γριά χάρηκε τόσο, μα διόλου δεν γνοιάστηκε αν θα είναι καλεσμένη στη βεγγέρα της υπηρέτριας ! Είχε βάλει το χωράφι στο μάτι από καιρό. Η καρδιά   της δεν χόρταινε παραδάκι.      Η Άννα έκλεισε τα μάτια με τη καρδιά της να κτυπά σαν ρολόι. Ο Παύλος ακούστηκε   από μακρυά   να φωνάζει:      «Αύριο Αννούλα μου θ΄ανταμώσουν οι ψυχές μας !» Ντράπηκε, σαν τη φωτιά γίνηκε το πρόσωπό   της. Ήταν φοβισμένη   μα και ερωτευμένη συνάμα. Έφερε το

 Θέμα: ο έρωτας. Τεχνοτροπία ρομαντισμού. 'Υποταγή στον έρωτα'  Για το λιμάνι μου μιλώ. Το όνειρο το φωτεινό. Φάρος για σένα ας γινώ! Θανάτωσέ την τη πληγή! Κλείστην με ένα σου φιλί. Γυμνή θα μείνει η μοναξιά. Γράμμα σου γράφω στα κρυφά. Θα ζω για ένα ιδανικό  Τον έρωτα σου θα ποθώ. Κοίτα με λες ειν' διαταγή! Να μείνεις στην υποταγή, μιας ένωσης ως  το ναδίρ! Κατοχυρωμένο  18/4/2023 Ευαγγελία Αλιβιζάτου

 Για μια προσπάθεια ταπεινή, πολέμησα με αντοχή.  Να δώσω σχήμα και υφή,  στις άδειες δόλιες σας ψυχές   γιατί είναι τόσο σκοτεινές; Εντρομοι ψάχνετε με μένος, ότι δεν είναι χαρισμένο . Θα αντιστέκομαι με τόλμη  σε αυτούς που λένε ότι μπορούν. να με εμποδίζουν να τολμούν. Το μέλλον είναι η ευλογία  και του Θεού  η Παρουσία. Τις πέτρες όπου τις πετάτε διαμάντια γίνονται κοιτάτε! Η ποίηση μου είναι φτωχή. Δεν θέλω θόρυβο πολύ, θα με αντέξει το χαρτί. Αρκεί να μείνω ζωντανή! 14/4/2023 Κατοχυρωμένο Ευαγγελία  Αλιβιζάτου