Ευαγγελία Αλιβιζάτου Δημιουργική Συγγραφή-Ποίηση-Πεζογραφία

  ΈΡΩΤΑΣ Έρωτας τι να θυμηθώ που να μπορώ να κρατηθώ; Ο έρωτας πονάει στη ψυχή. Την δική μου την πόνεσε. Όση χαρά και ελπίδες μου έδωσες τόσο πόνο βίωσα έπειτα.. Όχι δεν θέλω έρωτες  για να μπορώ να ζήσω. Αυτός ο ρημαδιασμένος οπότε του γουστάρει έρχεται,σου δίνει μια κοπανισιά στο κεφάλι,σε αφήνει ανάπηρη. Χαρίζουμε τα κορμιά μας να τα χαϊδέψουν. Και τις ψυχές μας πόσοι άραγε μπορούν να τις αγγίξουν; Καρφιά  τρυπάνε το μυαλό μου νικούν τη λογική. Σε διώχνω,κλαίω γοερά. Για να είμαι ευτυχισμένη  . Καημένοι μου την πράξη μόνο ποθείτε; Σαν μέλισσες που τρέχουν να αγγίξουν τον κηφήνα και έπειτα ας πεθάνουν. Έναν έρωτα πλατωνικό με χάδια λόγια.. Και αγκαλιές που γέννησαν αγάπη. Θέλω μόνο να αγαπώ. Τον έρωτα σου τον ξεχνώ.

<<Το χατίρι δεν θα στο κάνω  Ραζή!>> Ούρλιαξε η Ερμιόνη. <<Στο γάμο του γιου μου θα είμαι  και εγώ!Εγώ τον γέννησα αν το ξέχασες!>>συμπλήρωσε κοιτώντας  τον απειλητικά. Ο Ραζής ήξερε που το πάει. <<Αν ο ίδιος σε θέλει  διπλα του κανένα πρόβλημα! Ζήτησε του το!>> <<Φυσικά  και θα με θέλει >> Η Ελπινίκη  την διέκοψε με βλέμα πυρωμένο! <<Θα έπρεπε  να ντρέπεσαι στο γάμο αυτό δεν θα είσαι!Κοίτα τους γονείς σου,γέροι  άνθρωποι, κοίτα την οικογένεια  σου! Έλα χάλασε την μέρα  όλων! Η Μυρτώ  έφερε  ζωή στο αρχοντικό, πνοή και χαρούμενες στιγμές!>> Ο Στράτος  κινήθηκε σαν άιλουρος τραντάζοντας την μάνα  του. <<Φοβάσαι μην χάσεις  την περιουσία  " μάνα; "σε ευχαριστώ    που με έφερες στο κόσμο,όσα μυστικά και αν κρατάς εγώ Ραζής  είμαι και Ραζής  θα πεθάνω! Μην τολμήσεις  να έρθεις στο γάμο μου!>> Η Μυρτώ θλιμμένη κίνησε να φύγει.

 ~Το καπέλο~  Φόρεσα το καπέλο μου όχι κανονικά. Ανάποδα ώστε να φαίνεται το πρόσωπό μου.  Όταν σας κοιτώ να μπορώ να σας κοιτάζω στα μάτια με το δικό μου καθαρό βλέμμα.  Γελάω όταν με φοβάστε.  Τα καπέλα φταίνε αυτά τα παλαιά που είχατε στις πρόκες πίσω από τις πόρτες.  Της ρουφιανιάς λέγονται. Τα μισώ, τα απεχθάνομαι!!!  Ξέρετε ποια λέω τα στρογγυλά με το προστατευτικό τάχα για τον ήλιο ή τη βροχή η τα  συντρίμμια που σέρνετε  στο πέρασμα σας. Είμαι μικρή,να σας κρίνω από ένα φθάρμενο καπέλο. Είμαι μεγάλη ώστε  να μπορώ να δοξάζω τα ελεύθερα μυαλά!! Χωρίς την προστασία ενός "καπέλου " Δείχνετε ενθουσιασμό στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Κάτω από αυτά τα ρημαδιασμένα κρύβετε τις ενοχές σας,όλη σας την ζωή. "Ενοίκιο" πληρώσατε ποτέ; Φραγή στο χθες. Ελεύθερος χρόνος στο σήμερα. Απεριόριστο το αύριο. Πετάξτε τα καπέλα σας. Αχρείαστα θα είναι. © Λιτσα Αλιβιζατου Σκιτσογράφος Μαριετα Πανουτσου

 ~Λες δεν μπορώ να αντισταθώ ~ Είμαι αντισυστημική ποιος ξέρει  αρα το γιατί;  Και τι σημαίνει η λέξη αυτή... Βολεύει την υπακοή. Να λες σε όλα "ναι μπορώ και δεν θα σου αντισταθώ." <Αγαπημένο> σύστημα μην ρίχνεις το αδίκημα σε μένα και άλλους πιο πολλούς. Μην αδικείς τους πιο πιστούς ονειροπόλους ταπεινούς. Δεν θέλω να υποκριθώ να παραστήσω  τον τρανό, δώσε ότι κρύβεις και φρουρείς, να τα χαρείς δεν θα μπορείς! Στα στιβαγμένα σας μυαλά χωρούν μονάχα τα πολλά,απάτες, ψέμματα, θολά τα βλέμματα σας στα παιδιά. Πες με όπως θες λες να πονώ;  Να μην αντέχω τον "χορό" της κάθε μέρας που περνά ;  Πως θα φοβάμαι τα όρνεα;  Εγώ μπορώ να αντισταθώ,έχω παρέα  το μυαλό, υπομονή και επιμονή για μια καλύτερη ζωή! Το φοβισμένο σας το βλέμμα κρύβεται πίσω από το ψέμα, μούχλα μυρίζει η αναπνοή σας ,αλίμονο στη Προσευχή σας! Δες με καλά πως περπατώ, σφίγγω τα χέρια και μπορώ,να τα κινώ να στέκομαι!  Να σας κοιτώ να ντρέπομαι που υπάρχετε, και ντύνεστε  με πράξεις να αισχύνεστε!

 ~Στο καφενείο του μυαλού ~ Δεν θέλω να σκέφτομαι τις άτυχες στιγμές,που έζησα. Αρνούμαι να τις θυμάμαι. Μα το παρελθόν είναι κομμάτι της ζωής!! Ναι και τι με αυτό; Μα η ζωή είναι μικρή! Μπα, και ποιος το λεει; Οι φιλόσοφοι και όλοι οι σπουδαίοι; Η ζωή είναι τόση όση. Η ζωή είναι ατελείωτη! Εσύ πως την βλέπεις,τι αισθάνεσαι; Εγώ αδιαφορώ για τον χρόνο!! Μην μου μιλάς για τα παλιά! Λέω στο κεφάλι μου. Ακούς!  Μην! Αερικό νιώθω! Να ανεμίζω το φουλάρι μου και να φεύγει ψηλά στον ουρανό να του κουνώ το χέρι. Γεμάτη η ντουλάπα μου ,όλα τα χρώματα όλα τα σχέδια όλα από μετάξι.  Και όταν φύγει ένα ψηλά στον ουρανό το αντικαθιστώ με άλλο.  Γιατί; Γιατί δεν πρέπει να δένεσαι κουτό! Με τίποτα! Υλικά είναι όλα!! Απλά αντικείμενα! Δεν κλαίμε για ότι φεύγει ή χάνουμε! Γιορτή να κάνεις Μαριλού!! Μυαλό μου ακούς; Όλα αντικαθιστώνται! Και η καρδιά σου ακόμα αν τύχει και  "χαλάσει" θα σου την φτιάξει ο γιατρός! Ο χρόνος κάνει θαύματα! Διώχνεις το φόβο, την θλίψη, το διαβολεμένο παρελθόν, και

 ~Οργή  παιδιού ~ Έσφαλες! Τι τάχα μου γυρεύεις; Μικρόψυχος εγίνηκες.  Ένιωσες προπορεύσαι! Γιατί αψήφησες παιδί;  Δεν ακουμπάμε στη ζωή! Αυτή την μεταχείριση τώρα δα, την αξίζεις. Θυμό, αντάρα έφερες σ' όλη την κοινωνία. Μα το παιδί το σκέφτηκες: Πάτησες  κάθε αξία! Το πούλησες, το πρόδωσες, το πόνεσες κακούργε! Κι αυτό με θάρρος μίλησε ! Την άμοιρη καρδιά του την τρέλανες, του μαύρισες τα αγνά εσώψυχα του. Μα να θυμάσαι καθετί μπορεί ξαναγεννιέται ! Βρίσκει τη δύναμη, το φως, κι εσύ  απολογείσαι ! Στο ψέμα σου βυθίζεσαι, στο βούρκο να κυλιέσαι. Κουράστηκε και ο Θεός για να σε περιμένει,  θα σε δικάσει, υπομονή  οργή δεν θα χορταίνεις! Λιτσα Αλιβιζατου

 ~Παγκόσμια ήμερα κατά του καρκίνου~  <Καρκίνος>> είσαι και δεν σε λένε με το όνομά σου,λείπει το θάρρος!! Παίρνεις για πάντα τη ζωή από όσους έχουν καλή ψυχή! Σε πολεμούν να σε σκοτώσουν με την ελπίδα  να σου καρφώσουν βαθιά καρφιά μες  τον ιό σου!!! Δεν σου χαρίζουμε τα όνειρά μας Δεν θα σαπίσεις τα κορμιά μας. Θα σου γελάμε, θα κοροϊδεύω.  Τη γλώσσα βγάζω να σε παιδεύω!. Δεν σε φοβάμαι κατάλαβε το!  Τα κύτταρά μου εγώ τα ελέγχω!! Ασπίδα βάζω μπροστά με θάρρος θα σε εμπαίζω θα σε τρομάζω!!! Δεν θα βουλιάξω στο όνομα σου!  Γίνε μια σκόνη πέτα ψηλά άσε τον άνθρωπο  να ζει σεμνά! Τολμώ να πω θα πολεμήσω.  Και τη ζωή μου θα τη χαρίσω, σε ότι αγαπώ παντοτινά!  Νίκη την λένε και εσέ βρωμιά!! Μα το καλό πάντα μπροστάρης! Μες το κελί σου μείνε και κλείσου! © Λιτσα Αλιβιζατου

 Απογοήτευση! Ποιος μπορεί να δει πίσω από το πρόσωπό μου; Ότι θέλω βλέπετε όλοι! Ότι κρύβω; προσπαθείστε! Νύχτες δακρύων! Πότε θα έρθει η κάθαρση; Μέρες πόνου!  Μέρες που γουστάρω να υποκρίνομαι. Το κάνω με περίτεχνο τρόπο! Σας κοροϊδεύω! Είμαι οτι θέλω να ξέρετε! Εσύ τι λες ; Το παρελθόν μου μπορώ να το τσακίσω! Με τα χέρια μου να στύψω το μυαλό μου! Φεύγεις!!! Το βλέπεις; Είσαι ο θυμός. Να πηγαινοέρχεσαι !! Το νου μου δεν το νικάς! Ότι και να κάνεις πάντα μετάλλιο θα κερδίζω!! Και μην τολμήσεις να πεις πως δεν μπορώ. Σε γκρέμισα. Ανόητε! Η δύναμη μου,δική σου αδυναμία!! © Λιτσα Αλιβιζατου