Αναρτήσεις

"Λύκου βοή"

Εικόνα
Βιώνω τη χαρά της ύπαρξής σου. Πεινασμένα ζώα αγρυπνούν να σε πάρουν από μένα. Σε προστατεύω με τη ζωή μου. Λύκοι αλυχτούν στο σκοτάδι. Θα σε χαρώ χωρίς να σκεφτώ το μετά. Αϋπνος φρουρός μέχρι να τελειώσει η απειλή. Μάχη με αξιοπρέπεια και όποιος νικήσει. Η ζωή έχει πολλές αντάρες. - Ουρλιάξτε όσο θέλετε. Το σπλάχνο μου κοιμάται,χέρι γλυκό μωρουδιακό στο στήθος μου ακουμπάει.  Δεν κλαίω σου χαμογελώ. ..  δεν θα σε βασανίσω...όρκο σου δίνω ... Σε πιθώνω στο ζεστό φουστάνι μου, γυμνή ας μείνω μη μου κρυώσεις.. Όρθια στέκομαι μπρος στο πεινασμένο ζωντανό. Λύπη για αυτό...  Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου...μία μάχη η επιβίωση. Ορμάω καταπάνω του ...  το σκουριασμένο σουγιαδάκι χώνεται στο σώμα του ζωντανού. Απανωτές κραυγές...  αίμα παντού. Ρίγη με συγκλονίζουν. Η αναπνοή μου χάνεται.  Σε ξετρυπώνω από τη φωλιά. Η ανάσα σου γαλήνη. Ο ύπνος μία μουσική ... παιδί μου θα  είμαι πάντα εδώ!!! Ευαγγελία Αλιβιζάτου  Συγγραφέας 🌹 

"Η Αριάδνη του Ιονίου" διήγημα από το βιβλίο μου, "Περγαμόντο για δύο", Εκδόσεις ΚΟΥΡΟΣ

Εικόνα
  « Η Αριάδνη του Ιονίου »     «Ναι κοντέσα μου , μου έδωσες … Μου έδωσες ό,τι χρειάζεται ένας φτωχός σαν εμένα για να ζήσει κι ακόμα παραπάνω. Μου έδωσες όμως κι αυτό που κρύβεις τριάντα χρόνια τώρα ˙ τον γιο μου. Ο καπετάνιος, να σου θυμίσω, παιδιά δεν σου ‘δωσε ποτέ!»             Η πίκρα και η στεναχώρια στο πρόσωπο του πενηντάχρονου άνδρα δεν ήταν ψεύτικη. Καλοσυνάτος ως παρουσία, ψηλός, στιβαρός. Καταλάβαινες ότι στα νιάτα του είχε κάψει καρδιές και πρώτης απ’ όλες, της Κοντέσσας Αριάδνης, κόρης του τραπεζίτη τ’ Αργοστολιού, Αναστάσιου Κορδάτου. Μοναχοκόρη για την ακρίβεια και κάποιοι θα έλεγαν και κακομαθημένη, μα δεν ήταν έτσι.    Η Αριάδνη από μικρή ηλικία μεγάλωσε στη μοναξιά που προσφέρει ο πλούτος, με μια μητέρα παραμελημένη και καταθλιπτική, χωρίς αγάπη από τον τραπεζίτη άντρα της. Τα προξενιά της εποχής εκείνης συνεχίζονταν καθημερινά, με την Αριάδνη τελειώνοντας το σχολείο, να την παντρεύει ο πατέρας της δύο ...