Η εξομολόγηση
Η εξομολόγηση της Μαριλού Μη με αφήνεις μοναχή!! Το ουρλιαχτό της άδειάς μου ψυχής έφτασε στον ουρανό! Προδομένη ψυχή από το σύμπαν. Οχι δεν με έδιωξες, ούτε με πούλησες. Σε πήρε ο Θεός κοντά του,όπως όλους όσους επιλέγει για αγγέλους. Τύψεις, ενοχές,εγώ φταίω γιατί ήμουν μόλις δεκαεφτά ετών με μια καρδιά που δεν σταμάτησε ποτέ να κλαίει. Σπαράζω στη σκέψη της απώλειας σου. Σε αγάπησα τόσο. Ερχόσουν και φώναζες κάτω από το παράθυρό μου "σ' αγαπώ!" Τι σημασία έχει αν ήταν παράλογο να αγαπάς εσύ μία κοπελίτσα ανήλικη; Μόλις είχες έρθει στο νησί. Ένστολος με ολόκληρο τον κόσμο μπροστά σου και μία λαμπρή καριέρα. Ψηλός μελαχρινός αγέρωχος στα είκοσι δύο σου. Δεν πέρασα απαρατήρητη όταν ο άνεμος με έφερε στο γραφείο σου. Το αγοροκόριτσο με το μαλλί κοντό, και το αυταρχικό ύφος, έτσι ήμουν μία εικόνα μιας έφηβης που δημιουργούσε προβλήματα ζωηρή, ατίθαση και όχι το καλό διαβασμένο πλάσμα με το αγγελικό πρόσωπο με στόχους και επιθυμίες. Το γήπεδο η μπ...