«Προσευχή»

«Προσευχή»

Θέλω να μιλήσω, για σένα Παναγία μου.

Να σε κοιτάξω στα μάτια όπως τότε.

Ήμουν μικρό παιδί, θυμάμαι

κείνες τις στιγμές, που δεν σε πίστευα…

Σε έβλεπα στο εκκλησάκι

μα ούτε που Σε κοιτούσα,

ήμουν παιδί, σου λέω, ανίδεος

για τη καλοσύνη σου, τη δύναμη σου

την πίστη σου στον άνθρωπο.

Εσύ ήσουν λυπημένη για τον Γιο σου,

Ήξερες ότι ο άνθρωπος τον πρόδωσε.

Ο άνθρωπος τον κρέμασε.

Μα η δική σου πίστη ήταν μεγαλύτερη.

Και ας υπέφερες. Είχες υποταχθεί στη μοίρα σου.

Ώσπου μια νύχτα στο κρεβάτι μου

άκουσα έναν ήχο όμορφο, απαλό,

ένα θρόισμα, ήσουν Εσύ.

Κρατούσες το Σταυρό στα απαλά σου χέρια.

Με πλησίασες με αγάπη,

ένιωσα το άγγιγμά Σου.

<θα γίνεις άγγελος στη γη σαν με πιστέψεις,

μη χαθείς περπατά με το φως μου>

Δάκρυσα, και σε πίστεψα,

πάντα με συντροφεύεις,

με οδηγείς, με ακολουθείς.

Χάρη σε σένα τώρα εγώ

και μέσα από φωτιά περνώ

για σένα Παναγία μου.

Φωτο από προσωπική συλλογή [ προσκύνημα στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου ]