"ΤΡΥΠΙΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ"

 

ΤΡΥΠΙΟ  ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ

Κουρελιασμένη μπλούζα.

Τι μου προσφέρεις που σε κρατώ…

Μες στη ντουλάπα μου σε κοιτάζω

κρυμμένη σε έχω σαν φυλαχτό.

Κλείνω τα μάτια και σε μυρίζω.

Το άγγιγμά σου, φέρνει λυγμό.

Μια τρύπα βλέπω να μου θυμίζει

τη φτώχεια που είχα πολύ καιρό.

Στιγμές αγώνα, πάλη ψυχής

να καταφέρω να επιβιώσω

δίχως τα πλούτη, δίχως ζωή.

Είχα το νου μου στη κάθε μέρα

με οδηγό μου μια προσευχή.

Μου είχε κοστίσει η αγορά της,

και σαν τη φόρεσα για καιρό,

η περηφάνια να την προσέχω

ήταν το μόνο μου μυστικό.

Μα δεν ντρεπόμουν που μ΄ είχες ντύσει,

Είχα δουλέψει καιρό για αυτό.

Για να αποκτήσω κάτι με κόπο

από τα χέρια μου τα δύο.

Πέρασαν χρόνια και όλα αλλάξαν,

Κρυφό μου όπλο ένα μολύβι,

ένα χαρτί, λίγο νερό,

με συντροφεύει για να ξεπλένω

τις μαύρες σκέψεις που κουβαλώ.

Βλέπεις ότι κι αν κάνω,

όπου και αν είμαι , δε σε ξεχνώ.

Δεν με αλλάζει τούτο το μετάξι

που 'ναι καινούριο και λαμπερό.

Με ξεκουμπώνω, και το πετώ…

Φοράω το τρύπιο, το παλιό...

Γελάω μαζί σου...και μ΄ αγκαλιάζω,

καθρέφτη ψάχνω να κοιταχτώ...

Το παρελθόν μου είσαι για μένα,

το παρελθόν  μου που το αγαπώ.

Δεν με αλλάζει το ακριβό,

θαρρώ πως ζω να σ΄ αγαπώ

κι ας είσαι τρύπιο και φτωχικό,

μου δίνεις  δύναμη να προχωρώ!!!

©Λίτσα Αλιβιζάτου