Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός


 Προσποιήσου" ακούω στα αυτιά μου συνεχώς.

"Προσποιήσου κερδισμένη θα βγεις" καθημερινά μία εικόνα της κοινωνίας μας.

Ψάχνω να βρω την αληθινή έννοια της λέξης.

Κάνω προσπάθεια να κατανοήσω γιατί να προσποιηθώ και τι σημαίνει η λέξη αυτή.

Δεν θέλω να την γκουγκλάρω.

Θέλω να καταλάβω για ποιο λόγο έχει αξία η προσποίηση.

Να διαπραγματευτώ μεταξύ αυτής και της αλήθειας .

Οχι του θράσσους, ενδεχομένως του θάρρους.

Θα μου πείτε δεν έχεις προσποιηθεί ποτέ;

Ανοησία θα ήταν να πω όχι.

Ισως ναι... να με ενοχλεί περισσότερο και από το πουλόβερ το ζιβάγκο... ούτε να το βλέπω δεν θέλω,ούτε αυτό εμένα.

Για την προσποίηση λέω ...το αντίθετο της αλήθειας είναι το ψέμα της προσποίησης.... μάλλον ειλικρίνεια.

Γιατί προσποιούμαστε; 

Γιατί αλλοιώνουμε την πραγματικότητα;

Γιατί αλλάζουμε με την αλήθεια;

Γιιατί είμαστε αδύναμοι να αντιμετωπίσουμε καθετί αληθινό, όπως είναι.

 Γιατί δεν αντέχουμε την απόρριψη, αυτή η ρουφιάνα τα κάνει όλα.

Να μη μας απορρίπτουν.

Προσποίηση κοινώς κολακεία. Φορτωνόμαστε ακριβά λούσα άνδρες γυναίκες,μη βγάζετε την ουρά απ'έξω κύριοι.... κυκλοφορούμε δίνοντας προσποιητή κολακεία ο ένας στον άλλον σαν την παλιά εποχή.

 Θυμάμαι μία σειρά "Αναδυόμενη Αφροδίτη"λεγόταν φορούσαν τα καλά τους και χειμώνα-καλοκαίρι με φορέματα υψηλής ραπτικής κουστούμια φράγκο σαν τους λόρδους με τις σχετικές ομπρέλες περιδιαβαίνοντας στις πλατείες και δώστου προσποίηση .

"Υπέροχο αυτό που φοράτε υπέροχο είστε υπέροχοι είστε υπέροχος"

Δεν περνούσαν δευτερόλεπτα βάζοντας την ομπρέλα μπροστά και θάβοντας το ένα ζευγάρι το άλλο.

 Αλλες εποχές όμως τότε.

Τώρα το προσδιορίζουμε ως όπλο. Κενοί είμαστε.

Ταπεινότης μηδέν.

Ασήμαντοι άνθρωποι φορούν τη στολή της υποκρισίας.

Διαστροφή κόντρα στη φύση.

Έλλειψη ευθύτητας και ειλικρίνειας. Φαινόμενο ψευτιάς πνεύμα αδύναμο καμουφλαρισμένο.

Αιτία πολλές ίσως η ίδια η κοινωνία.

Ο ρυθμός της ζωής μας.

Ο ανταγωνισμός,η ανάγκη να μας επαινέσουν να μας συγχαρούν να μας χειροκροτήσουν.

Εχω σταματήσει να προσποιούμαι.

Εχω επιλέξει το δρόμο του θάρρους, το λεγόμενο "θα στο πω και μπορείς να το πάρεις όπως νομίζεις"

Διαχωρίζω έτσι.

Δεν γίνομαι συμπαθής.

Το γνωρίζω και αυτό.

Κουράστηκα το επιφανειακό.

Η ουσία είναι μία, να λέμε τα πράγματα όπως νιώθουμε όχι όπως θα θέλαμε να νιώσουμε.

Η προσποίηση υποβιβάζει.

Το ένστικτό του ανθρώπου μπορεί να ξεχωρίσει αυτόν που στέκεται απέναντί του .

Μπορεί να το διακρίνει να το ξεχωρίσει... Και ας είμαστε λιγότεροι

αυτοί που υποκρίνονται η προσποιούνται.

Να θυμάστε μόνο πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός!!!

©ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ

2/12/2023