Ευαγγελία Αλιβιζάτου Δημιουργική Συγγραφή-Ποίηση-Πεζογραφία

    «Παναγιά»   Πέταξαν κάτω το ψωμί, οι πλούσιοι Οι δυνατοί, κάνουν πως δεν το βλέπουν. Ντροπή δεν έχουνε καμιά ,δεν υποφέρουν, δεν μοχθούν δεν ξέρουν πείνα τι θα πει ,δεν τους αγγίζει τη ψυχή. Στα ακριβά τραπέζια τους, έχουν ξεχάσει Το Θεό το πνεύμα αυτό το ταπεινό. Γελούν χλευάζουν τους φτωχούς, κοιτούν την φλούδα του ψωμιού την κόρα κοροϊδεύουν. Βάζουν τα χέρια  στη ψυχή  της ψίχας του τη μαλακή ,το ύφος τους κοιτάει η έρμη η μάνα Παναγία ,το πρόσφερε με αγάπη, δεν υπολόγισε σωστά πως δεν υπάρχει ανθρωπιά. Τι έχετε μες τη καρδιά; Τον Πλάστη απαρνιέστε γιατί τα έρμα πλούτη σας, σας κάνουν να καυχιέστε! Είναι κομμάτι ιερό είτε ξερό είτε ζεστό, φτιαγμένο με αγάπη, γι’ αυτό κι εγώ θα κουραστώ θα σκύψω να το πιάσω. Θα το σκουπίσω στη ποδιά και θα σας το μοιράσω! Ξεχάσατε πως πέρασαν τα χρόνια των προγόνων; Βάλτε στο στόμα μια μπουκιά και πείτε Θεέ σε ευχαριστώ που μας προσφέρεις θησαυρό, δεν θέλεις χρήματα πολλά  για να πιστέ...

  "H   γάτα"   Είδα στον ύπνο μου ένα χρώμα ήτανε κόκκινο βαθύ κρατούσα μες τα δάχτυλα μου ένα μικρό λευκό πανί.   Έσφιξες πρόσωπο απ’ τον πόνο μου είπες αντέχω κοίτα δες μπορώ τα δόντια μου να τρίζω για να μη δεις τις αμυχές.   Μη στάξει αίμα μη κοιτάς έχω αντοχή χρόνια θα υπάρχει η πληγή αλάτι ρίχνουν οι εχθροί.   Μάτια καρφώνω στα δικά σου μου λες «πόσο σ’ αγαπώ» γελάω κι εγώ σαν τον παλιάτσο θυμάμαι τότε το πανί στο χέρι ακόμη ιδρωμένο σαν κάτι να το καρτερεί.   Μια γάτα τρέχει στο μουράγιο γυρνάς κοιτάς και τι να δεις; στην αγκαλιά σου έχει ανέβει σου δίνει ένα της φιλί.   Βλέπει πως αίμα έχει ποτίσει στο φανελάκι που φοράς ψηλά στον ώμο σου ανεβαίνει χάδι να γίνει στην καρδιά.   Τότε θυμάμαι πως πονάει το χέρι μου απ’...

  Η Εριέτα με την Έλενα και τη Μυρτώ βγήκαν απ’ το μαύρο αμάξι. Η γριά στεκόταν στην πόρτα, όρθια και φοβισμένη. Η Εριέτα την έπιασε απ' το χέρι. Την έφτασε μπροστά στο γκρεμό. «Κυρά Μαρία το ταξίδι που σας υποσχέθηκα θα γίνει, αλλά είναι διαφορετικό... ».  «Μη μου κάνετε κακό Κυρία, με εκβίασε ο Βιτωράτος να καταθέσω εναντίον του Ραζή». Η Εριέτα την κοίταξε ψυχρά. «Όταν σκοτώνεις με τις πράξεις σου ανθρώπους για τα χρήματα, βάζοντάς τους άδικα στη φυλακή, θα έρθει η σειρά να σκοτώσουν κι εσένα. Καλό ταξίδι, κυρά Μαρία ». Με βλέμμα ψυχρό η Εριέτα την έσπρωξε στο γκρεμό. Η γριά δεν πρόλαβε να καταλάβει τίποτα. Οι τρεις κοπέλες μπήκαν στο αμάξι. Άνοιξαν τη μουσική στο τέρμα. Τραγουδούσαν χωρίς να πουν λέξη για ότι έγινε. Η νύχτα ήταν όμορφη, κι η Εριέτα ευτυχισμένη. © Λίτσα Αλιβιζάτου

  Κόκκινο Γράφω το ποίημα  μου για σένα. Να ζεστάνω τη καρδιά σου, είναι παγωμένη, ψυχρή, έχει μια θλίψη . Την αισθάνομαι, σε περικυκλώνει, σαν να χορεύει ταγκό μες τη ψυχή σου. Η σιωπή είναι η αδυναμία σου. Η δική μου δύναμη είναι να σου γράψω. Μιλάω για σένα, μέσα από μένα. Τυφλώνεσαι από τις κολακείες... Μην τις ακολουθείς. Διώξε τις ερινύες που σε καταστρέφουν. Δώσε το κόκκινο στη ζωή σου. Είναι το χρώμα της φωτιάς, το χρώμα της αγάπης, του έρωτα, του πάθους, Άκου τη μουσική  του!! Κλείσε επιτέλους τα μάτια και φαντάσου τι δύναμη έχει ένα χρώμα. Σου ψιθυρίζω άνθρωπος είμαι, σ' αγαπώ. Ηφαίστειο έχω μέσα μου για  σένα. Έλα μαζί μου, άγγιξε το χρώμα. Παράδεισος στη γη υπάρχει. Πίστεψε το, μη μένεις στο όνειρο. Το αληθινό σεργιάνι είναι το κόκκινο!!! © Λίτσα Αλιβιζάτου                             ...

  Αδιαφορία Δεν νοιάζομαι για σένα, είσαι μια λέξη απλά. Που μου είναι "αδιάφορη". Δεν θέλω να ξέρω ποια είσαι, τι είσαι Από που ήρθες. Αδιαφορώ, μην κουράζεσαι να με πείσεις. Εσύ γνωρίζεις την αξία της αδιαφορίας; Ποιος είσαι άνθρωπε; Ματαιόδοξος, κενός άδειος, τρέχεις   να πείσεις μια κοινωνία ολόκληρη για την αξία σου. Όχι, δεν το καταλαβαίνω. Και πάλι αδιαφορώ. Ναι, είμαι η σκληρότητα. Θες να μάθεις γιατί, εσύ που δεν αδιαφορείς; Πυρήνας μου είναι οι σκέψεις μου. Ζήσε για το σύστημα εσύ, εμένα με πέταξε έξω. Τώρα χαίρομαι που το έκανε. Μπορώ να ζω χωρίς να με πιέζεις, χωρίς να σου εξηγώ. Και τι θα καταλάβεις αν σου εξηγήσω; Είσαι μέρος του συστήματος. Εγώ είμαι η αδιαφορία και με αγαπώ.

  Σκάκι Σύστημα,  πλούτος τα κοιτάς νομίζουν τα θαυμάζεις ,μα εσύ μεγάλωσες αλλιώς, να μην σε αγγίζει  το άπληστο ,το βλέμμα να μην σταματά στα ακριβά τα πιόνια. Να μην ποθείς το ισχυρό της μηχανής  το χρήμα ανθρώπους χάλασε πολλούς, χάθηκαν και ήταν κρίμα. Τους πήρε το φιλόδοξο, το σκάκι θέλει δύο, ένας στρατιώτης  να κουνά μέχρι να γίνει βασιλιάς, κι αν φτάσεις στον ψηλό ιστό και όλους θα τους πετάξεις, θα μείνεις μόνος εντελώς, χωρίς έκρηξη αγάπης. Είναι παιχνίδι εγωισμού και μισαλλοδοξίας, σε κάνει να πορεύεσαι μέσα στη δυστυχία. Για κοίτα με ,δες με καλά ,τι έχει σημασία;; ποια τσέπη είναι αδειανή ή ποια ειν' η ουσία; Πέτα μακριά το σύστημα ,που σε έπλεξε στο δίχτυ, τρύπες θα κάνει και αυτό ,τα χρόνια θα περάσουν, η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε μια φράση, δεν έχει πύργους και στρατό και χρήμα πουλημένο, κράτα τα χέρια καθαρά, γιατί ο καιρός περνάει. Δε γίνεσαι έτσι βασιλιάς, που κέρδισες μια θέση, νίκη σημαίνουν τις πληγές στα δάκτυλ...

  « Ραζή έλα στο γραφείο σου τώρα, έχουμε κάτι να πούμε!!» Η γυναίκα έκλεισε τη πόρτα με δύναμη. « Άκου παλιόγερε, αν δεν θες να βρεθείς σε κανένα λόμπο, θα κάνεις ότι πω. Μου σκότωσες τον άνδρα, μου πήρες τη ζωή, θα τη γλιτώσεις έτσι νόμισες ;»  Ο Ραζής άρχισε να φουσκώνει σαν γαλοπούλα ... «Τι έπαθες Ραζή, σου ήρθε φαστίδιο;» «Τι ξέρεις για με τρελή, σύρε στον Άγιο να σε διαβάσουνε!» «Θα κόψεις ν’ απλώνεις τα βρωμόχερά σου στην κυρά  μου και θα  φύγεις από το δωμάτιο, σατανόγερε! Σου έχω κι άλλες εκπλήξεις Ραζή, γιατί είσαι τομάρι. Θ' αφήσεις ήσυχη τη γυναίκα σου και την κόρη μου, να παντρευτεί το γιο σου. Αν ακουμπήσεις καμία, Ραζή, θα σε διαλύσω μ’ όση δύν αμη έχω. Έχεις βιάσει, έχεις κλέψει με τον άλλο τον Ιούδα, τον Ληξουραίο, έχετε γεμίσει τις τσέπες σας χρυσό, μα τα παιδιά σας είναι άφραγκα. Βγάλε λεφτά απ' το μπαούλο σου, δώσ' τα στο γιο σου για το γάμο του με την κόρη μου. Όσο για μένα, δεν θα καθίσω να σου μαγειρεύω, βρωμιάρη». Ο Ραζής ηττημέ...

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Λένε τον Αύγουστο να τον τιμάς  όπως  του αξίζει,  ρούχα γιορτινά να φορέσεις,  να του χαμογελάσεις,  να τον καλοδεχθείς .  Να αφήσεις τη καρδιά σου να χτυπήσει δυνατά.  Χτίσε τα όνειρά σου,  μια φορά τον χρόνο υπάρχει ο Αύγουστος,  η πανσέληνος, το κόκκινο φεγγάρι,  η θαλασσινή αύρα, οι καρποί των δένδρων.  Μυρωδιές γνήσιες,  αυθεντικές.  Σε μεθούν, αιώνες να περάσουν  η γεύση του θα μένει στο στόμα σου  κόκκινο κρασί,  του δειλινού αγγίγματα,  καλέσματα  τα ηλιοβασιλέματα ,  νιώσε, αγάπα, σμίξε.  Τον Αύγουστο να τον τιμάς.

  Ι ΘΑΚΗ Ιθάκη στη ζωή μου είχα πάντα,  όλοι μας έχουμε μια πόρτα,  άλλοτε  κλειδωμένη άλλοτε ανοικτή,  ο καθένας της δίνει το όνομα που θέλει.  Δεν έβγαλα αντικλείδι,  δεν θα το χάριζα σε κανέναν άλλο.  Στο δικό μου το νησί,  στη δική μου τη ψυχή,  έχει ένα μικρό σκαλί,  χωρίς βάδισμα γοργό.  Μοιάζει με καλντερίμι,  κάθεσαι ξαποσταίνεις,  οραματίζεσαι νύχτες με πανσέληνο,  και σαν κουραστείς ξέρεις τι να κάνεις,  κλείνεις γερά την είσοδο.  Αφήνοντας σημάδι, φοβάσαι το δρόμο μη χαθείς... μα το κόκκινο τριαντάφυλλο  κάθεται σε προσμένει,  Ιθάκη άλλη μη θαρρείς   πως θα ξανανταμώσεις.

  Φαντάσου Στο φως της μέρας έψαξα,  τα μάτια μου σαν άνοιξα,  κοίταξα γύρω φώναξα, μα όχι δεν σε αντάμωσα. Ήσουν εδώ, το ένιωσα  ήσουν εδώ το έζησα! Πες μου δεν ήταν ψέμα! Εσύ μου είπες το πρωί  πως θα ξυπνήσουμε μαζί!! Βγήκα  στο κήπο, αγνάντεψα σκυμμένος στη τριανταφυλλιά, με βλέμμα που έβγαζε φωτιά  δύο βήματα έκανες σιμά. Τα δάκτυλα  σου έσταξαν   αίμα από αγκάθι είδα. Τριαντάφυλλο μου έδωσες   με πόνο πίκρα, αγάπη. Και τότε μου αποκρίθηκες:  που νόμιζες πως πάω? Ο άνθρωπος μου μια ζωή  θα' σαι θα σ' αγαπάω. Και αν αίμα στάζει τώρα  αυτό το χέρι δεν πονάει  μα κοίτα πως σταμάτησε ...ξέρεις γιατί? Γελάει  γελάει το τριαντάφυλλο   που κόπηκε για σένα  για να το βρεις στο πλάι  σου  με μια αγκαλιά  για μένα!

  Προσευχήσου Μη σε τρομάζουν οι συνθήκες της ζωής.  Δεν συνωμοτεί κανένα σύμπαν εναντίον σου.  Ο μόνος εχθρός σου είναι ο εαυτός  σου.  Τον αγαπάς; πορέψου μαζί του.  Τον μισείς; δεν θα σου δώσει ότι ποθείς.  Εσύ θα σκέφτεσαι τις ηλιαχτίδες,  τα ηλιοβασιλέματα, τα ολόγιομα φεγγάρια.  Θα περιμένεις κάθε αυγή   να μοσχοβολήσει  ο τόπος από γιασεμιά, και μενεξέδες.  Προσευχήσου, η πίστη σε δυναμώνει.  Περπάτησε και ψάξε,  η ευτυχία  δεν έχει ρόδες, εσύ θα τη βρεις.  Μην συμβιβάζεσαι, μην υποχωρείς.  Μην τη χαρίσεις τη ψυχή σου.  Τάισε  την.  Ο νηστικός πεθαίνει.

  Η Λ Ι Ο Σ Μην τρέξεις να κρυφτείς από τον ήλιο  αυτός θα σε βρει, όπου και αν πας θα σε ακολουθήσει.  Ακόμη και αν κουραστεί να σε ψάχνει  θα βάλει τα πουλιά να σε κυνηγούν.  Πριν να 'ρθει το δειλινό  δεν κουράζεται να σου χαμογελάει. Ούτε  να στέκεται εκεί.  Μπορεί και σε αγαπάει. Μπορεί  να συγχωρεί όταν τον αγνοείς.  Το όνομα του είναι μικρό..  Δες τον...τον νοιάζει λες;  Το σύμπαν τον κάνει να ζει αιώνια.  Είναι πλούσιος,  σου δίνει τη λιακάδα του,  σε αφήνει να φαντάζεσαι, κάτω από το άγγιγμα του, κλείσε τα μάτια σου και μίλησε του... πες του ευχαριστώ... χάρη στο φως σου μπορώ  να ονειρευτώ.

  ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ   Ψάχνω τι φταίει με ρωτώ… σα το καθρέφτη μου κοιτώ, αναρωτιέμαι το γιατί νιώθω μια θλίψη σκοτεινή.   Κοιτάζω τ΄ άσπρα μου μαλλιά χρόνια περνούν από μπροστά έχει ο καθρέφτης τη μορφή την πρώτη μου την παιδική.   Ειν’ το γυαλί τόσο λεπτό βαθύ το βλέμμα μου καυτό   σαν πυρωμένο σίδερο μέσα του θέλω να χωθώ, να σπάσει θρύψαλα   πολλά για να ξεχάσω τα παλιά.   Βλέπεις εκείνο το φιλί χάραξε μέσα στη ψυχή σημάδια κόκκινα μικρά αίμα στάζουν απ’ την καρδιά.   Σε βλέπω όταν με κοιτάς μες το καθρέφτη μου γελάς, Μου λες τι γνοιάζεσαι γι αυτά και τα μαλλιά μου τα ακουμπάς;   Νομίζεις πως εγώ ξεχνώ το δροσερό σου πρόσωπο; Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν,  ειν’ ο καθρέφτης μαγικός μαζί μας θέλει εμάς του δυο.   Το σώμα σου θα ακουμπώ θα σε κοιτώ θα σε θωρώ, ρυτίδες θα χουμε κι οι δυο, Ποτέ θα σ’ αντισταθώ, κακή κουβέντα δεν θα πω.   Πάρ’το γυαλί αυτό από δω, το πρόσωπο σου να χαρώ θα κοιτα...

  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ   ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΑ ΦΩΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΨΥΧΗ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ.   ΕΧΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΡΟΧΑΕΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΚΛΑΒΩΘΕΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ.   ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΤΗΝ ΞΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ.   ΑΚΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΞΑΚΟΥΣΤΟΙ ΦΩΝΕΣ ΠΑΛΙΚΑΡΑΔΕΣ; ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΡΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΖΗΤΑΜΕ ΟΤΙ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.   ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ.   ΦΩΝΑΞΤΕ ΟΛΟΙ ΔΥΝΑΤΑ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΟΛΑ ΝΑ ΤΑ ΚΟΙΤΑΜΕ.   ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΠΩΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ’ΝΑΙ ΠΟΤΕ ΛΑΘΟΣ! ΑΝΤΕΞΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ! ΤΗ ΛΕΝΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΗ ΣΤΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΝΔΡΕΙΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ...