Φαντάσου

 Φαντάσου

Στο φως της μέρας έψαξα, 

τα μάτια μου σαν άνοιξα, 

κοίταξα γύρω φώναξα,

μα όχι δεν σε αντάμωσα.

Ήσουν εδώ, το ένιωσα

 ήσουν εδώ το έζησα!

Πες μου δεν ήταν ψέμα!

Εσύ μου είπες το πρωί 

πως θα ξυπνήσουμε μαζί!!

Βγήκα  στο κήπο, αγνάντεψα

σκυμμένος στη τριανταφυλλιά,

με βλέμμα που έβγαζε φωτιά 

δύο βήματα έκανες σιμά.

Τα δάκτυλα  σου έσταξαν 

αίμα από αγκάθι είδα.

Τριαντάφυλλο μου έδωσες 

με πόνο πίκρα, αγάπη.

Και τότε μου αποκρίθηκες: 

που νόμιζες πως πάω?

Ο άνθρωπος μου μια ζωή 

θα' σαι θα σ' αγαπάω.

Και αν αίμα στάζει τώρα

 αυτό το χέρι δεν πονάει

 μα κοίτα πως σταμάτησε

...ξέρεις γιατί? Γελάει

 γελάει το τριαντάφυλλο  

που κόπηκε για σένα 

για να το βρεις στο πλάι  σου

 με μια αγκαλιά  για μένα!