«Φτερά Αγγέλου»

 

«Φτερά Αγγέλου»

Σε σκοτώνουν καθημερινά.

Σου ραγίζουν τη ψυχή.

Το σώμα, σε πονάνε.

Παριστάνουν τους καλούς,

 χαμογελούν στο κόσμο,

 σου φορτώνουν το βάρος

που σου σπαράζει τη καρδιά.

Αρκεί να ικανοποιήσουν 

τις πιο βαθιές ανάγκες τους,

 τυλιγμένες σε συσκευασίες δώρου,

 υποκρίνονται τους άρχοντες.

Μα τα μυαλά τους είναι σακατεμένα.

Το ξέρουν αλλά τα κουστούμια τους

έχουν λεκέδες, βρωμιές, 

δεν τους ακουμπά το βλέμμα σου, 

τα δάκρυα σου, τα βογκητά σου.

 Σου χρεώνουν το σαμάρι 

που τους φόρεσε ο μικρόκοσμος του κρανίου τους.

Και εσύ αφήνεις τη ψυχούλα σου 

στην άσφαλτο, στο χορτάρι, στα σοκάκια,

στα καλντερίμια των νησιών  τους.

Μα δεν αλλάζει η κοινωνία γαϊδαράκο μου.

Εσύ θα ησυχάσεις, θα ξεκουραστείς,

το κορμάκι σου θα λυτρωθεί.

Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε ζώα.

Εσύ θα μας χαμογελάς με τα φτερά αγγέλου.

©Λίτσα Αλιβιζάτου