«Η δασκάλα»

 «Η δασκάλα»

Μίλησε μου! πες μου ξανά τη φράση!

Δεν καταλαβαίνω τι λες! όχι δεν φταίω!

Μιλάς ελληνικά; μιλάω με τα χέρια!

Σου εξηγώ, κατάλαβέ με!

Τα δάκτυλα μου σου δείχνουν τι θέλω!

Με αγωνία σχηματίζουν

 γράμματα, λόγια, κύκλους, κουτάκια,

γιατί δεν τα βλέπεις;

Μιλάς ελληνικά; κοιτάζω το στόμα σου.

Κατάλαβα τι λες, εσύ γιατί θυμώνεις;

Ίδιοι είμαστε άνθρωπε,

την ίδια γλώσσα μιλάμε!

Όχι, εσύ παίζεις με τα χέρια,

κουνιέσαι σαν μαριονέτα!!

Δεν ξέρεις λέξη.

Πιάνω χαρτί, σου γράφω,

τα χέρια τρέμουν,

έχω θυμό! με όλους!

δεν φτιάχτηκε ο κόσμος 

μόνο για σας!

Είμαι μουγκή, όχι  άμυαλη!

Είμαι δασκάλα, σε παιδιά σαν το δικό σου!

Του μαθαίνω να μιλάει!

Ελληνικά  και άλλες γλώσσες!

Με τα χέρια, με το σώμα, με τη ψυχή!

Διάβασε εσύ τη γλώσσα

που μαθαίνω στο παιδί σου,

μα μη θυμώνεις!

Του το χρωστάς!!

Μίλα με αγάπη.

Είμαστε μουγγοί! όχι τρελοί!

Το καρουζέλ γυρνάει...

η μάνα το κοιτάει....

Τρέχει ένα δάκρυ.

είναι η συγνώμη, χωρίς φωνή.

©Λίτσα Αλιβιζάτου