Ο εαυτός μου

« ο εαυτός μου »

Να φορέσεις ένα χρώμα, έτσι μου είπαν.

Με συμβούλεψαν να βγάλω το μαύρο

από τη ζωή μου, ότι φοράς σε καθορίζει;

Σκέφτηκα.. μα δεν ρώτησα.

Φταίει το χρώμα πιστεύεις αν κάποιος

αργοπεθαίνει; είσαι αθώος βλάκας αν

έτσι νιώθεις. Να αλλάξεις γενικά, έτσι μου

είπαν. Δηλαδή μου ζητάς να αλλάξω τη κοινωνία, όχι το χρώμα που φοράω για να τη δω διαφορετικά!

Να αλλάξω το τρόπο που σκέφτεσαι;

Την κακία; την μιζέρια; εσένα διακατέχει

με τα χρωματιστά σου ρούχα!

Νομίζεις είσαι ζωντανός επειδή ζεις;

Μήπως υποκρίνεσαι;

Πτυχία, γνώσεις, μόρφωση σου είναι

περιττά, ξέρεις το λόγο;

Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι σου λείπει

η παιδεία...Υπεροψία, είναι της μόδας

Την φοράς και κυκλοφορείς, αλαζονεία..

Το καπέλο σου. Σκεπάζει την αναίδεια σου...το δικό σου μικρόκοσμο.

Φόρεσε πλουμίδια Ακριβό το ρούχο σου...

Έγινες ομορφότερος; χαμογελάς στον καθρέφτη σου..

Νιώθεις πλούσιος;

Γεμίσεις την άδεια σου ζωή;

Τα χρώματα τα έχω μέσα μου, τα κρύβω.

Δεν έχω ανάγκη να στα δείξω. Να παινευτώ. Τα ψεύτικα χαμόγελα είναι δικό σου χόμπι.

Έχω ανάγκη να αγαπώ. Εσύ έχεις ανάγκη να φαίνεσαι.

Είσαι η Ακαδημία.

Είμαι ο εαυτός μου. Σε όλα τα χρώματα.